30. јануар 2014.

Konstantinopolj 1204


Moj prevod sa engleskog iz knjige "Osvajanje Konstantinopolja" (jedan od glavnih istorijskih izvora za 4. krstaški rat). Trudio sam da što verodostojnije prevedem tekst. Fusnote sam ja dodao.

"Robert od Klarija[1]

Svete Relikvije Konstantinopolja

[Op., Str 102-5]

Kada je grad bio zauzet i hodočasnici[2] se razdvojili, kao što sam vam rekao, a palate su zauzete, tada su našli u palatama bogatstva više nego mnogo. I palata Bukeleon je bila vrlo bogata i bila je napravljena na takav način, kao što ću vam reći. Unutar ove palate, koja je držana od strane markiza, bilo je ukupno petsto dvorana, sve povezane jedna s drugom, i sve napravljene sa zlatnim mozaicima. A u njoj je bilo ukupno trideset kapela, velikih i malih, i tamo je bila jedna od njih koja je nazvana Sveta Kapela, ona je bila tako bogata i plemenita da tamo nije bilo šarke ni lanca niti bilo kojeg drugog dela koji je obično napravljen od gvožđa, a da nije bio u potpunosti od srebra, i tamo nije bilo stupca koji nije bio od jaspisa ili porfira ili nekog drugog bogatog dragocenog kamena. A pod ove kapele bio je od belog mermera tako glatkog i čistog da se činilo da je od kristala, i ova kapela bila tako bogata i tako plemenita da niko ne bi mogao iskazati vam njenu veliku lepotu i plemenitost. Unutar ove kapele nađene su mnoge vredne relikvije. Tamo su nađena dva komada Životvornog krsta debela kao noga od čovjeka i dugog kao pola tvaza[3] (0,9745 m), i nađeno je tamo takođe gvožđe od koplja s kojim je naš Gospod proboden i dva od eksera koji su bili prošli kroz Njegove ruke i noge, i nađeno je tamo u kristalnoj flašici vrlo malo njegove krvi, i pronađena je tamo tunika koju je nosio i koja je oduzeta od njega kada su ga vodili na brdo Golgotu, i pronađena je tamo blagoslovljena kruna s kojom je bio krunisan, koja je napravljena od trstike sa trnjem oštrim kao vrhovi bodeža. I nađen je tamo deo plašta Bogorodice i glavu gospodara moga svetog Jovana Krstitelja i tako mnogo drugih bogatih relikvija da ih ne mogo sve nabrojati vama ili vam reći svu istinu.
Postojao je još jedan relikt u ovoj kapeli, o kojem smo zaboravili da vam kažemo. Jer tamo su bile dve bogate zlatne posude, viseći u sredini kapele o dva teška srebrna lanca. U jednoj od tih posuda bio je crep a u drugoj platno. I mi ćemo vam reći odakle su ove relikvije došle. Živio je prije neki sveti čovek u Konstantinopolju. Desilo se da je ovaj sveti čovek za ljubav Božiju udovičinu kuću pokrivao sa crepom. I dok ju je pokrivao, naš Gospod mu se javio i rekao mu (taj dobar čovek je imao platno omotano oko sebe): "Daj mi to platno", rekao je naš Gospod. I dobar čovek mu je predao, a naš Gospod omotao je Svoje lice s platnom, tako da mu je lice utisnuto na njmu. I zatim mu je vratio platno, i rekao mu da ga nosi sa sobom i dotiče bolesne s tim, i ko god bude imao veru biće izlečen od svoje bolesti. I dobar čovek je uzeo platno, i odneo ga, ali prije nego što ga je odneo, nakon što mu je Bog vratio njegovo platno, dobar čovjek ga je uzeo i sakrio pod crep do uveče. Uveče, kada je otišao, uzeo je platno, i dok je dizao crep, video je sliku utisnutu na crepu kao što je bila na platnu, i nakon toga je izlečio mnoge bolesne s njima. I ove relikvije su visile u sredini kapele, kao što sam vam rekao. Bio je u ovoj kapeli još jedan relikt, bila je slika svetog Dimitrija, naslikana na drvetu. Iz ove slike isticalo je tako puno ulja da je bilo nemoguće obrisati ga tako brzo koliko je isticalo iz slike. [I bila je još jedna palata u gradu, nazvana Vlaherne.] I bilo je tamo u celosti dvadeset kapela i najmanje dvesto odaja, ili tristo, sve povezane jedna s drugom, a sve napravljene sa zlatnim mozaicima. I ta palata je bila tako bogata i tako plemenita da niko ne bi mogao opisati vama ili prepričati njenu veliku plemenitost i bogatstvo. U ovoj palati Vlaherne nađeno je vrlo veliko bogatstvo, jer je su nađene tamo skupocene krune koje su pripadale bivšim carevima i skupocene ukrase od zlata i bogatu odeću od svile i zlata i bogate imperijalne haljine i bogato dragoceno kamenje i tako mnogo drugoga bogatstva koje niko ne bi mogao ni prebrojati golemo bogatstvo od zlata i srebra koje je pronađeno u palatama i na mnogim drugim mestima u gradu."



[1] Robert od Klarija (1170-1216) je bio francuski vitez iz Pikardija, učesnik i istoričar Četvrtog krstaškog rata (1202-1204). Po povratku iz pohoda u kome su krstaši zauzeli Konstantinopolj Robert je na srednjefrancuskom sastavio istorijsko delo pod nazivom Osvajanje Konstantinopolja u kome je opisao događaje od 1202. do 1216. godine. Svete relikvije Konstantinopolja predstavlja jednu glavu njegovog dela Osvajanje Konstantinopolja.
[2] Hodočanike Robert naziva krstašima.
[3] Tvaz je stara francuska mera dužine. 1 tvaz iznosi 1, 949 m. Pola tvaza iznosi 0,9745 m

Mračni srednji vek? (Deo teksta)


Dragoš Kalajić
 
MRAČNI SREDNJI VEK?


Od francuskih revolucionara, prosvjetitelja i masona 18 - tog i 19 - tog veka širi se kroz evropski sistem obrazovanja sve do naših dana jedna ogromna laž o evropskom srednjevekovlju . Ona tvrdi da je ta epoha bila epoha najvećeg zla i najvećeg mraka . Ta laž je bila proizvedena radi potreba političke propagande radi borbe protiv posljednjih ostataka srednjovekovne Evrope, protiv monarhijskih sistema i protiv hrišćanske crkve i njenog uticaja u narodu . U suštini, nema u istoriji Evrope svetlije, radosnije i bolje epohe od one koju obuhvaćaju stožeri vrlina i vrijednosti evropskog srednjevekovlja . Do tih zaključaka možemo doći i usporedbom srednjovekovne Evrope i ove današnje Evrope pod okupacijom Amerike.
U srednjovekovnoj evropi od Francuske do Srbije, suvereni su se takmičili u izgradnji katedrala , crkava i zadužbina što izazivaju divljenja niza generacija i stotinu miliona očiju do naših dana . U savremenoj Evropi , državnici se takmiču, na žalost u jagmi , u grabeži , u koristoljublju, o čemu govore sve češći skandali i korupcije. Oni iza sebe ostavljaju pustoši ili pak podižu spomenike sami sebi, kao što je to učinio Miteran, izgradivši staklenu piramidu na sred dvorišta Luvra. (Piramidu sačinjenu od 666 komada stakala, podignutu u slavu anti-hrišćanske zveri iz Otkrovenja Sv. Jovana Bogoslova).
U srednjem veku, na vrhu hijerarhija, bili su suvereni, plemstvo, mudraci, sveci, svećenici, vitezovi . U tom sustavu, čak i najsiromašnijim ratar bio je više cijenjen nego najbogatiji bankar (lihvar). Tim prije jer je lihva bila i zakonski, po crkvenom pravu, ograničavana i suzbijana . U modernoj epohi na vrhu piramide bogatstva stoje, kako je uočio francuski ekonomist Serž Korb u delu "Novi svetski ekonomski haos", sve sami protagonisti najcrnje ekonomije, lihvari, špekulanti, trgovci narkoticima, perači novca i prodavači iluzija . Mnogo se govorilo loše o fiskalnoj instituciji srednjeg vijeka zvanoj desetak . U srednjovjekovnoj Evropi uziman je taj desetak radi izdržavanja države, crkve, manastira i ostalih socijalnih potreba društva. Moderne države uzimaju pak mnogo više od tog desetka. Uzimaju 50% , 60% , pa i više dohodaka građana jer su to molosi koji rastu poput ogromnih parazita što iscrpljuju proizvodne snage zemalja i nacija .
Danas se govori o uspesima i sindikalnim dostignućima moderne epohe, a zaboravlja se da je u srednjovjekovnoj Evropi godišnje bilo praznovano, radi hrišćanskih, kalendarskih ili državnih razloga, prosečno 178 dana u godini. Dakle, svaki drugi dan je bio praznik, radost, karneval, svečanost! U toj Evropi, prema računima koje su zanatskim radionicama ispostavljali javni restorani, vidi se da su radnici imali svaki dan tri mesna obroka izuzev, naravno, kada se postilo. Prema proračunima novih istoričara, kada se usporede prosečni prihodi srednjovekovnog čoveka i danas ispostavlja se da je sve bilo za 1/3 jeftinije nego danas.
Ratovi su u srednjem veku bili, u usporedbi s modernim, dečije igre. Prije svega, ratovali su samo profesionalci, male grupe ljudi. Često su ti ratovi okončavani pukim uvidom čija je strateška pozicija bolja ili su bili okončavani dvobojima između vojskovođa ili opunomoćenih vojnika za dvoboj . Savremeni ratovi, počevši od Francuske Buržoaske Revolucije su totalni. Oni iziskuju totalnu mobilizaciju masa i njihove žrtve su neizmerne  - XX vek je i obilježen s dva svetska rata koji su odneli stotine miliona duša.

Srednji vek


Srednji vek je naziv istorijskog razdoblja koje obuhvaća period od 5. do 15. veka.

Tradicionalno postoji podela istorije na tri razdoblja: Antiku, Srednji vek i Moderno doba.

Srednji vek (lat. Medium aevum, eng. Middle ages, Medieval) obuhvaća razdoblje od 476. god. do 1453. (ili 1492.) godine.

Kao početak srednjeg veka uzima se 476. godina tj. godina pada Zapadnog Rimskog Carstva. 476. godine Rim je pao pod vlast Ostrogota (istočnih Gota), na čelu kojih je bio Odoakar. Poslednji rimski car Romul August (lat. Romulus Augustus) je abdicirao.

Kao kraj srednjeg veka uzima se 1453. ili 1492. godina. 1453. god. Turci su osvojili Konstantinopolj (slavenski: Carigrad, lat. Constantinopolis, grč. Κωνσταντινούπολις) prestonicu Vizantije ili Istočnog Rimskog Carstva te dolazi iste godine do pada Istočnog Rimskog Carstva. Konstantin Dragaš car Vizantije je poginio u opsadi grada. 
Neki smatraju 1492. godinu kao godinu kraja srednjeg veka. Te godine se Kristofer Kolumbo zaputio na putovanje preko atlantskog okeana. Strogo određenje kraja srednjeg veka kao 1492. godine nije u potpunosti realistično, tako da bi se prestanak srednjeg veka mogao produžiti za još nekoliko godina.

Samo razdoblje srednjeg veka se deli na sledeće periode: Rani Srednji vek, Razvijeni srednji vek i Kasni srednji vek. Rani srednji vek obuhvaća razdoblje od 476. do 1000. godine. Razvijeni srednji vek obuhvaća razdoblje od 1000. do 1300. godine. Kasni srednji vek obuhvaća razdoblje od 1300. do 1492. godine. Renesansa (franc. Renaissance - preporod) nije istorijski period već kulturni pravac. Sam naziv renesansa je nastao dosta kasnije, kad je renesansa već odavno prošla. Renesansa obuhvaća razdoblje od 14. do 17. veka, ali se ne pojavljuje svuda u isto vreme.

Treba napomenuti da sam naziv srednji vek je nastao dosta kasnije. Ljudi u srednjem veku, takoreći i ljudi u renesansi nisu znali da žive u srednjem veku, odnosno u renesansi. 
Istoričar Moris Bišop navodi da kao što mi danas smatramo da živimo u modernom dobu, tako će možda ljudi u budućnosti smatrati da smo mi živili u srednjem veku.

Uvod

Ovim postom otvaram blog pod nazivom Istorija.

U ovom blogu ću se baviti istorijom sveta (može biti samo istorijom Evrope), prvenstveno periodom srednjeg veka. Po potrebi pisat ću (ili citirati) i o teološkim, filozofskim i drugim temama.

Nadam se mnogim postovima. 
...
Sve što postavljam ovde na blogu je uglavnom iskopano od mene, bilo rukopisi, bile informacije i istorijski pisani izvori. Nijedan post ne predstavlja prepisivanje tuđih članaka i tome slično.