"Aelfred rex Anglo"
Novčići engleskog kralja Alfreda (vl. 871-899).
"Aelfred rex"
Dijadema (kruna) koju nose Engleski kraljevi prije Normana je dizajnirana po uzoru na Vizantijsku (Rimsku) dijademu.
Može se videti takođe i u slučaju krune kralja Harolda u ranijem postu, koja je u vizantijskom stilu.
Može se videti takođe i u slučaju krune kralja Harolda u ranijem postu, koja je u vizantijskom stilu.
Vizantija je imala veliku ulogu u monarhijama onoga doba, iako je izgubila delom na važnosti od krunisanja Karla velikog, franačkog kralja za cara 800. godine na Božić u Rimu.
Kada je 597. godine kršten Engleski kralj, Etelbert, kralj Kenta (prvo krštenje nekoga engleskog kralja), Avgustin, monah koji mu je propovedao Hrišćanstvo i krstio ga je na propovedi na kraju rekao kralju sledeće: "Sada ulaziš u porodicu hrišćanskih kraljeva, od kojih je rimski car (tj. vizantijski car) otac."
To je bilo stajalište o političkom sistemu u celoj Evropi u to doba. Papa Grigorije I je takođe imao takvo stajalište, prepoznajući da rimski/vizantijski car ima vlast u državnim, svetovnim pitanjima (ostim toga, Avgustin je bio i poslan iz Rima od pape Grigorija I). Međutim, da nije istok u 8. veku bio ogrezao u ikonoborstvo papa Zaharije ne bi nikada ni prišao Pipinu franačkom majordomu, (posle i franačkom kralju) 751. godine da traži od njega zaštitu protiv Lonbarda (a Pipinovom darovnicom papa dobija Rim i okolicu da njima upravlja kao državnik, što je početak papske države u budućnosti). To je jedna od istorijskih tačaka od koje kreće razilaženje istoka i zapada. Kasnije, dolazi do toga da papa Lav III kruniše Karla velikog za cara "Rimskog carstva" (što je novina) te franačaki, a kasnije nemački carevi (kao "Rimski carevi") postaju branitelji papstva. Početkom 11. veka papa sebe uznosi smatrajući se da ima pravo da upravlja celokupnom Crkvom (možemo govoriti o tome i ranije, od 10. veka kod nekih papa, uglavnom na osnovi falsifikovane Konstantinove darovnice (otkrivena kao falsifikat tek u 16. veku)), a tek u doba Grgura VII je iskristalisano mišljenje kod papa da on ima vlast nad celom Crkvom, a ujedno i nad celim svetom te mu svaki car (posebno "Rimski car", tj. Nemački) mora da bude podređen.
Tako da od tada je Vizantija totalno izbačena iz papinih stavova o pravu vladanja i političkog sistema, iako vizantijski carevi zadržavaju uvek određeni ugled na Zapadu i na Zapadu se nazivaju Rimski carevi.
Engleska, ipak delom i u 11. veku postaje verna Vizantijskom takoreći kulturnom krugu. Brojni Englezi nakon Normanskog osvajanja odlaze u Vizantiju, u Carigrad, jedan deo čak u Rusiju.
U Konstantinopolju služe kao Varjaška garda, lični zaštitnici cara.
Nemački carevi i pape od doba Hajnriha IV (nemačkog cara) i Grgura VII (pape) vode stalne sukobe oko prava vladanja na Zapadu, jedno do doba tzv. reformacije u 16. veku.
Varjaška garda do 1204. g., engleski Varjag na broju 1.
Nemački carevi i pape od doba Hajnriha IV (nemačkog cara) i Grgura VII (pape) vode stalne sukobe oko prava vladanja na Zapadu, jedno do doba tzv. reformacije u 16. veku.
