Slabo imam vremena za pisanje, a i moram još nabaviti novi kompjuter. Stari mi se pokidao.
Onda kad nabavim će biti većih postova i tome slično.
Do tada su sitni postovi.
U 2019. godini sam objavio solidan broj postova. Ima i nekoliko sa dužim tekstovima. Tako isto planiram u 2020. godini da postavljam uglavnom duže tekstualne postove, ali sa dosta slika. Istorija se uveliko može prikazati i u slikama, nema potrebe štedeti slike kada ih ima dosta. Često istorijske knjige imaju jako slabo slika, a neke su jako i dosadne za neke ljude. Moje mišljenje je da se istorija treba učiniti zanimljivom i približiti je javnosti.
Istorija u biti nije uopšte dosadna, samo biva dosadna kad se dosadno prikazuje.
U 2020. godini planiram da dovršim nedovršene članke. Tu imam jedan o gušterima, o slikama Božića kroz istoriju te da napišem neke nove.
Tu bih da napišem jedan o Da Vinčijevom kodu, toj gluposti, zatim neka druga pobijanja. Od pobijanja bih napisao par protiv onih gluposti od Deretića da su Srbi najstariji narod i da su svi narodi nastali od Srba. A s druge strane bi da pobijem u člancima tvrdnje nekih kao naci tumača iz Hrvatske koji svuda izgleda iz mržnje nastoje da umanje istoriju Srba i Srbije. Slušam pre neko vreme nekog Prkačina iz Hrvatske koji tvrdi da je Srpska pravoslavna crkva nastala tek 1920. godine, a u biti tada se ujedinila, a postojala je od ranije.
Sveti Sava je 1219. godine izborio nezavisnost srpske crkve, a patrijaršija srpske crkve (sedište je bilo u Peći na Kosovu, to je još jedan razlog zašto je Kosovo bitno Srbima) je nastala u doba cara Dušana 1346. godine, uzdizanjem kraljevine u carevinu (crkvu je priznala Carigradska patrijaršija 1389. godine). Međutim u doba Turskog osvajanja 1459 Turci su ukinili jedno vreme patrijaršiju i pripojili crkvu Carigradskoj patrijaršiji (1557. je obnovljena te 1776. ukinuta i pripojena Carigradskoj patrijaršiji), ali je posle u 19. veku, 1848. godine osnovana ponovo srpska patrijaršija na čelu sa Karlovačkim mitropolitom. 1920. godine je crkva samo ujedinjena. Besmisleno je govoriti kako on tvrdi da je tada osnovana SPC ukazom kralja Aleksandra. Ne može se Crkva osnovati samo tako, mora biti priznata i u kanonskom opštenju sa svim ostalim crkvama u Pravoslavnom svetu.
Sveti Sava je 1219. godine izborio nezavisnost srpske crkve, a patrijaršija srpske crkve (sedište je bilo u Peći na Kosovu, to je još jedan razlog zašto je Kosovo bitno Srbima) je nastala u doba cara Dušana 1346. godine, uzdizanjem kraljevine u carevinu (crkvu je priznala Carigradska patrijaršija 1389. godine). Međutim u doba Turskog osvajanja 1459 Turci su ukinili jedno vreme patrijaršiju i pripojili crkvu Carigradskoj patrijaršiji (1557. je obnovljena te 1776. ukinuta i pripojena Carigradskoj patrijaršiji), ali je posle u 19. veku, 1848. godine osnovana ponovo srpska patrijaršija na čelu sa Karlovačkim mitropolitom. 1920. godine je crkva samo ujedinjena. Besmisleno je govoriti kako on tvrdi da je tada osnovana SPC ukazom kralja Aleksandra. Ne može se Crkva osnovati samo tako, mora biti priznata i u kanonskom opštenju sa svim ostalim crkvama u Pravoslavnom svetu.
Nedavno je osnovana takozvana Crnogorska pravoslavna crkva, ali ona nije kanonska, niti priznata uopšte od bilo koje Pravoslavne crkve, tako da ni nije Pravoslavna crkva. To su logične stvari.
Mogao bih napisati i jedan članak o tome da li su Crnogorci Srbi ili ne. Prosto je izuzetno lako dokazati da su Crnogorci ustvari Srbi, svako ko je čitao Njegošev Gorski vjenac zna da on smatra sebe Srbinom. Dovoljno je pročitati i pesmu "Onamo namo" koju je napisao Petar I Petrović Njegoš 1867. godine gde on sebe, a i Crnogorce smatra Srbima. Ta pesma je bila himna Crne gore u 19. i 20. veku. Nešto o toj pesmi ovde, a i cela pesma: https://en.wikipedia.org/wiki/Onamo,_%27namo!
https://hr.wikipedia.org/wiki/Onamo,_%27namo!
http://www.njegos.org/onam.htm
http://www.njegos.org/heritage/himne.htm
Pesma:
"Onamo, 'namo... za brda ona,
govore da je razoren dvor
mojega cara; onamo vele,
bio je negda junački zbor.
Onamo, 'namo... da viđu Prizren!
Ta to je moje - doma ću doć'!
Starina mila tamo me zove,
tu moram jednom oružan poć'.
Onamo, 'namo... sa razvalina
dvorova carskih vragu ću reć'!
"S ognjišta milog bježi mi, kugo,
zajam ti moram vraćati već'!"
Onamo, 'namo... za brda ona
kazuju da je zeleni gaj
pod kim se dižu Dečani sveti:
molitva u njih prisvaja raj.
Onamo, 'namo... za brda ona
đe nebo plavo savija svod;
na srpska polja, na polja bojna
onamo, braćo, spremajmo hod!
Onamo, 'namo... za brda ona
pogažen konj'ma klikuje Jug:
"U pomoć, đeco, u pomoć, sinci,
svetit' me starca, svet vam je dug!
Onamo, 'namo... sablji za stara
njegova rebra da tupim rez
po turskim rebrim'; da b'jednoj raji
njom istom s ruku res'jecam vez!
Onamo, 'namo... za brda ona
Milošev, kažu, prebiva grob!
Onamo pokoj dobiću duši,
kad Srbin više ne bude rob."
Ovde sam posebno podebljao delove koji dokazuju stajalište Nikole I da je Srbin, kao i njegov narod.
